صبح هنگام که از خواب بر می خیزیم
افسوس می خوریم که یک روز دیگر گذشت و خورشید طلوع کرد...
ولی خبری از طلوع آن آفتاب پنهانی نشد!
و یا شب هنگام که به بستر خواب می رویم
با خود می گوییم که امروز برای امام غریبمان چه کردیم؟؟؟
برگرفته از تذکرات یکی از بزرگواران
میلاد ترابی